در چهاردهم دسامبر ۱۹۵۸ نخستین گروه از دانشمندان و کاشفان به «دوردستِ جنوبگان» رسیدند٬ سردترین٬ دورافتاده‌ترین و دوردست‌ترین نقطه بر خشکی در نیم‌کره جنوبی که در قاره جنوبگان واقع شده است. کاروان این گروه از دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی حامل ایستگاه پژوهشی پیش‌ساخته‌ای در حدود ۷۳متر مربع بود که بلافاصله پس از رسیدن آن را برپا داشتند و نیم‌تنه‌ پلاستیکی ولادیمیر لنین٬ رهبر انقلاب کمونیستی شوروی را بر فراز آن نصب کردند. شصت و یک سال بعد٬ سال‌ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و اتمام جنگ سرد٬ نیم‌تنه لنین هم‌چنان در دوردست‌ترین نقطه جهان پا برجاست. در این ۶۱ سال اما ما به عنوان مخاطبان آن تغییر کرده‌ایم. جایگاه ما در مواجهه با تاریخ و هنر کجاست و گفت و گوی میان ما و آثار هنری چگونه است؟

فائق احمد در کودکی پس از روزها بازی کردن روی فرش اتاقش تصمیم گرفت آن را چند پاره کند و با چیدن دوباره تکه‌های بریده شده در کنار هم٬ طرح جدیدی بیافریند. او موفق به بریدن فرش شد اما فرصت نیافت آن را از نو کنار هم بچیند٬ پدر و مادرش سر رسیدند٬ تکه‌های بریده شده فرش را با خود بردند و دیگر هرگز برای اتاق او فرشی نخریدند. کمتر از دو دهه بعد فائق احمد به یکی از مهم‌ترین هنرمندان فرش‌بافی معاصر بدل گشت و امروز یکی از ده هنرمند برتر هنر نساجی به شمار می‌آید.